سندرم روده تحریک پذیر

🍔سندرم روده تحریک پذیر 🍔
IBS بر بین ۲۵ تا ۴۵ میلیون آمریکایی تاثیر می گذارد. اکثر آنها زنان هستند افراد به احتمال زیاد در سن نوجوانی خود تا سن ۴۰ سالگی مبتلا خواهند شد. IBS ترکیبی از ناراحتی شکمی یا درد و مشکل با عادات روده است: یا بیشتر یا کمتر از حالت طبیعی (اسهال یا یبوست) یا داشتن مدفوع متفاوت (نازک، سخت یا نرم و مایع). این سندرم تهدید کننده زندگی نیست و باعث نمی شود که شما به دیگر شرایط کولون، مانند کولیت زخمی، بیماری کرون یا سرطان روده بزرگ مبتلا شوید. اما IBS می تواند یک مشکل طولانی مدت باشد که زندگی شما را تغییر می دهد. افراد مبتلا به IBS اغلب ممکن است از کار یا مدرسه غافل شوند و ممکن است نتوانند در فعالیت های روزانه شرکت کنند. بعضی از مردم ممکن است نیاز به تغییر تنظیمات کاری خود داشته باشند: خانه نشینی، تغییر ساعت.
علائم IBS چیست؟ افراد مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر علائمی دارند که می تواند شامل موارد زیر باشد: اسهال (اغلب به عنوان اسهال شدید توصیف می شود) یبوست ضعف متناوب با اسهال درد یا التهاب ملایم معمولا در نیمه پایین شکم که پس از خوردن غذا بدتر می شود و بعد از دفع درد بهتر می شود نفخ و یا مدفوع باریک نسبت به حالت طبیعی گلوله یا مدفوع روبان مانند. استرس می تواند علائم بدتر کند. برخی افراد علائم ادراری یا مشکلات جنسی نیز دارند. چهار نوع از این سندرم وجود دارد. سندرم روده تحریک پذیر با یبوست (IBS-C) و IBS با اسهال (IBS-D) وجود دارد. برخی از افراد الگوی متناوب یبوست و اسهال دارند. این ترکیب IBS (IBS-M) نامیده می شود. افراد دیگر به راحتی به این دسته ها نمی آیند، که نامیده می شوند :IBS unsubtyped یا IBS-U.
علت چیست؟ در حالی که علل متعددی برای تشخیص علائم IBS وجود دارد، کارشناسان نمی دانند که چه چیزی باعث این بیماری می شود. مطالعات نشان می دهد که کولون حساسیت فوق العاده ای دارد و بیش از حد به تحریک خفیف واکنش نشان می دهد. به جای حرکات آرام، حرکتی ریتمیک، اسپاسم عضلات روده. این می تواند اسهال یا یبوست ایجاد کند. IBS زمانی اتفاق می افتد که ماهیچه های روده ای به طور طبیعی فشرده نشوند، که بر حرکت مدفوع تاثیر می گذارد. اما به نظر نمی رسد که مطالعات این نظریه را تایید کنند. نظریه دیگری پیشنهاد می کند که ممکن است علت مواد شیمیایی ساخته شده توسط بدن مانند سروتونین و گاسترین باشد که سیگنال های عصبی بین مغز و دستگاه گوارش را کنترل می کنند. محققان دیگر در حال بررسی این موضوع هستند که آیا باکتری های خاصی در روده ها می توانند به این بیماری منجر شوند از آنجا که IBS در زنان بسیار بیشتر از مردان اتفاق می افتد، برخی معتقدند هورمون ها ممکن است نقش داشته باشند.
چگونه تشخیص داده می شود؟ هیچ تست آزمایشگاهی خاصی وجود ندارد که بتواند IBS را تشخیص دهد. پزشک شما اگر علائم شما با تعریف IBS مطابقت داشته باشد، ممکن است آزمایشاتی برای رد کردن شرایط مانند: آلرژی غذایی یا عدم تحمل غذایی، از جمله عدم تحمل لاکتوز و عادات غذایی رژیم غذایی داروهایی مانند داروهای فشار خون بالا، آهن و برخی از آنتی اسیدها کمبود آنزیم که در آن پانکراس آنزیم ها را به اندازه کافی برای هضم یا تجزیه مواد غذایی آزاد نمی کند. بیماری های روده ای مانند کولیت اولسراتیو یا بیماری کرون
پزشک شما ممکن است برخی از آزمایش های زیر را انجام دهد تا تصمیم بگیرد که آیا IBS دارید: سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر یا کولونوسکوپی برای مشاهده علائم انسداد یا التهاب در روده های خود، آندوسکوپی اگر در مبتلا به سوزش سر دل و یا، به کم خونی هستید ، مشکلات تیروئید یا عفونت ها. عدم تحمل لاکتوز، آلرژی گلوتن یا بیماری سلیاک
آیا IBS درمان شده است؟ تقریبا به تمام افرادی که مبتلا به IBS می شوند، می توان در کاهش علایمشان کمک کرد اما هیچ یک از درمان ها برای همه کار نمی کند. شما و دکتر شما باید برای پیدا کردن طرح درمان مناسب برای مدیریت علائم خود با هم کار کنند. بسیاری از چیزها می توانند علائم IBS را شامل موارد خاصی از جمله غذاهای خاص، داروها، وجود گاز یا مدفوع و استرس های احساسی علایم شما را بدتر کنند. شما باید یاد بگیرند که عوامل بدتر کننده شما چیست. شما ممکن است نیاز به تغییر برخی شیوه های زندگی را داشته باشید و دارو مصرف کنید. رژیم غذایی و تغییرات شیوه زندگی معمولا با چند تغییر اساسی در رژیم غذایی و فعالیتها، IBS در طول زمان بهبود خواهد یافت. در اینجا چند نکته برای کاهش علائم وجود دارد:
اجتناب از کافئین (در قهوه، چای، و سودا). فیبر بیشتری را با رژیم غذایی خود اضافه کنید، مانند غذاهایی مانند میوه ها، سبزیجات، دانه های کامل و آجیل. حداقل سه تا چهار لیوان آب در روز بخورید. سیگار نکشیدن. استراحت، یا با ورزش بیشتر و یا با کاهش استرس در زندگی خود. به طور معمول، به جای وعده های غذایی بزرگ، وعده های غذایی کوچکتر را بخورید.